Voor alles is een eerste keer

Bon diaaaaa!

Gisteren ben ik voor het eerst naar de bioscoop geweest hier, naar de populairste film op Curacao ooit: Bon Bini Holland! De bioscoop is eventjes lopen vanaf mijn huis, dus ideaal. En op dinsdag en woensdag betaal je maar 7 Naf (dus iets van 3,50) voor een bioscoopkaartje!

Verder moest ik wel lachen om mensen die met complete dienbladen (!) de zaal in liepen. Je kunt hotdogs, popcorn, chips, pizza en zelfs saucijzenbroodjes bestellen. En ook in mega grote porties. Soms denk ik dat Curacao toch wel iets van hoe ik Amerika voorstel, weg heeft.
De film zelf was erg leuk en ik moest ook erg lachen om de mensen in de zaal zelf. Zo'n lach werkt toch aanstekelijk.

Naast mijn eerste keer bioscoop heb ik ook voor het eerst (!) in mijn leven kapsalon gegeten, een kabeljauw gerecht besteld, uitgeweest bij Zanzibar en... een kakkerlak gevangen in Linsey's klamboe. Het beest was helemaal in het topje geklommen en daar een eenzame dood gestorven. Helaas ben ik lang en Linsey niet, dus had ik eigenlijk geen keus en stond ik op mijn tenen op haar bed gewapend met een bekertje en een pen.

Hoewel ik andere studenten altijd hoor klagen over ratten, rode mieren en zelfs duiven(!) hebben wij daar allemaal eigenlijk geen last van. Behalve die kakkerlak in Linsey haar klamboe dan. Dacht ik...

Toen ik gisteren avond mijn kamer binnenliep, wist ik dat iets niet helemaal pluis was. Ik liet mijn ogen over de ruimte glijden en stond toen vastgenageld aan de vloer. Daar, een paar centimeter vandaan, zag ik iets bewegen. Had ik dat goed gezien? Ik zag iets bij mijn koffer. Ik tilde mijn koffer op.. en mijn hart stond even stil.

Ik wilde niet geloven wat ik zag. Het kon niet waar zijn. Hier, op mijn kamer, op de eerste verdieping? Dat kan toch niet? Ik deed wat elk normaal mens in zo'n situatie zou doen: ik rende naar beneden.
' LINSEY!" schreeuwde ik. 'Help mij!' Helaas voor mij is Linsey net zo bang, zij het niet banger dan mij, dus daar had ik eigenlijk vrij weinig aan. Wel gaf ze mij een spray ' Dit werkt veel beter dan die uit de keuken!" dus liep ik gewapend met de spray naar boven.

Ik ging terug naar de plek des onheils. Gone. Maar ik tilde mijn koffer op en daar was hij weer: een megagrote kakkerlak. Kom op Devon, zei ik tegen mijzelf. Je bent toch geen watje? Je durft spinnen te pakken, slangen en zou ook best wel een tijger willen knuffelen. En je loopt te zeuren over een kakkerlak. Een diepe zucht. Ik haat het als ik gelijk heb als het mij niet uitkomt.

Ik pakte de spray en begon te sprayen. Daar was meneer de kakkerlak niet van gediend. Hij begon een sprintje te trekken door mijn kamer. Nooooo! Blijf hier! Ik sprayde mij een ongeluk om er achter te komen dat hij lag te creperen op een gevallen handdoek (gross!)
Snel pakte ik twee bekertjes en stopte hem daarin. Mission accomplished! Mijn lichaam vulde zich met trots. Ik heb deze week twee kakkerlakken gevangen! Dat is toch wel even badass :D
Meneer de kakkerlak kreeg een tripje naar het riool (lees: hij werd door de plee gespoeld, anders gaat ie rotten..)

Toen ik terugkeerde in mijn kamer, was ik onrustig. Wat nou als er nog ergens meer kakkerlakken zaten? Een hele familie mijn kamer had gebruikt als toevluchtsoord? Dat er nu allemaal kakkerlak-wezen in mijn kamer zaten zonder papa en ze allemaal wraak wilde nemen? Volgens Linsey was dat niet het geval: ' Een kakkerlak komt altijd alleen!" Het enige wat ik kon doen was hopen dat het echt zulke loners waren. Zulke anti-sociale wezens zonder vrienden, familie of collega's. Ik bedoel, hoezo zou je alleen komen. Je moet jezelf toch voortplanten? Of doen die beesten dat ook alleen rond mei.. Mwehhhh. Kutbeesten.

Na mijn kamer van top tot teen te hebben gescreend, kon ik helaas(of juist niet) geen kakkerlak vinden. Dus ben ik uiteindelijk maar gaan slapen. Maar ja, toch weet je het niet zeker. Mijn raam kan eigenlijk niet dicht dus stel dat er een naar binnen waait? Niet aan denken. Onder de dekens liggen en slapen... Come on...

Ik werd wakker door mijn trouwe vriend (not) een of andere kefhond die wel wat weg heeftvan Mito die weer zijn ochtendlijke blafwedstrijd begon (ja echt om een uur of 6, like, get in control. En gisterenavond ging het door tot 11...snik) en het tikken van de regen. Regen.. Regen??! De wegen worden dan altijd spekglad. Gelukkig ben ik zonder kleerscheuren aangekomen op mijn stage (en Linsey ook!). Dus dat is dan weer dat.

Vandaag ga ik boodschappen doen en heel gemotiveerd werken aan mijn scriptie! Hoop dat er nog wel wat mensen zijn voor min radio-item straks, in verband met de regen...

Ayoooo!

De kakkerlakkendestroyer :)