Afscheid & Bezoek

Bon tardi!

Een tijdje geleden sinds mijn laatste blog maar heb het heel erg druk gehad. Helaas niet met het bezoeken van talloze stranden, maar voornamelijk met mijn scriptie. Er waren wat problemen met mijn school, waardoor ik nu al een paar weekenden amper buiten ben geweest. Tja. Het blijft toch de reden dat ik hier zit.

Toch zijn er wel dingen gebeurd in mijn leven. Ik ben naar nog een Kokomo Feestje geweest, dit keer de XXL variant. Er was vuurwerk, vuurspuwers en... niet echt leuke muziek. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik was dit keer geen bob, dus ik heb wel even genoten van een rosé wijntje (jaja, wild hè?).

Het internet ligt er bij mij thuis weer uit (alleen op mijn laptop, vreemd genoeg) dus skype-sessies zijn een overbodige luxe geworden. Maar ach, over 2 maanden ben ik weer op Nederlandse bodem, dus zolang duurt het niet meer!

Ik mis een televisie heel erg en baal van allerlei dingen die ik nu in Nederland mis. Zo mis ik de verjaardag van een van mijn beste vriendinnetjes, mijn moeders verjaardag én Koningsdag (hoewel ik dat ook wel hier kan vieren). Ook ben ik niet getuige van het Eurovisie Songfestival (noem mij een loser, maar dat vind ik echt fantastisch en volg ik bijna altijd...)

Ook mis ik een oven. Na een tijdje wil je toch iets maken zoals bijvoorbeeld lasagna, gehaktbrood, zalmpakketjes en andere lekkere dingen. Omdat aardappelen en groentes hier super duur zijn (omdat het ingevoerd moet worden) eet ik voornamelijk diepvriesgroentes, bakjes fruit en veel rijst, pasta, gebakken aardappeltjes en wereldgerechten. Daarnaast eet ik ook daghappen dus bijv. taco's, kapsalon, chinees en andere dingen. Ik mis gekookte aardappels totaal niet, die vind ik ook helemaal niet lekker. Maar een oven is wel iets wat echt nodig is! Dus ik hoop bij thuiskomst op mijn moeders heerlijke lasagna of een pizza.

En sinds zondag ben ik helemaal alleen in mijn huisje (nou ja bijna dan, als je mijn niet bestaande huisgenoot mee telt. Daar over gesproken, ik vind hem officieel kut aangezien hij nooit iets koopt zoals vuilniszakken of wcpapier, niks opruimt, geen vuilniszakken leegt én mijn eten jat. #WorstRoommateEver

Anyway, ik heb mijn roomie Linsey en mijn vriendinnetje Allisha zondag naar Hato gebracht. Dat was wel even een paniek moment, want ik had geen geld mee voor een parkeerplek en kon vermoedelijk Hato niet af zonder 4 gulden. Ik zag mijzelf al bedelen of huilend Wereldstage opbellen, toen uiteindelijk bleek dat Linsey geld over had. Oke, no problem there.

De wachtrij was belachelijk lang. Zeker een uur. Toen Linsey en Allisha tussen de rij door wilden naar een balie, werd dit afgestraft door een norse vrouw.

"Wat denken jullie te gaan doen he?"
Linsey: Wij hebben online al ingecheckt, dus kijken even voor een andere balie
*Hysterisch gelach*
"Hahaha, alsof wij dat niet gedaan hebben! Achteraan jij! Voordringer."
En: "De jeugd van tegenwoordig is echt onbeschoft, hoe dom kun je zijn." voegde een oudere dame toe.

Wow. Sorry dat wij ons niet realiseerden dat alles op Curacao zó hopeloos achter ligt dat van de 30 balies er maar 2 open waren (waarvan 1 voor de eerste klas). Linsey spotte een collega bij de eerste klas rij en ging hem gedag zeggen. En je raad het al: ze mochten door de rij heen naar de eerste klas rij, omdat Linsey een werknemer was. Take that, you mean old woman.

Ik heb heel hard gelachen toen ik langs riep en ze met grote ogen nog "Je mag niet voordringen!" riep. Ik hoorde de paniek in haar stem en antwoordde "Ik mag dat wel. Succes verder." Want wat kon mij het allemaal schelen, ik ging na de bagage incheck toch weg.
Ik vind het wel jammer dat ze weg zijn! Natuurlijk heb ik Jozef en Semih ook nog, maar zij zijn geen meisjes en begrijpen soms niet dat ik gewoon even een vriendin nodig heb. Wel hebben ze mij getroost door turkse pizza's met mij te maken, die verrassend lekker waren!

Maar gelukkig blijf ik niet lang alleen, want vandaag komt Tim mij opzoeken! Hij is volgens de Tui-tracker over 3 á 4 uur op dit eiland. Ik hoop dat dit niet klopt, want ik ben helemaal alleen op kantoor en kan niet belachelijk vroeg weg. Echt weer zo'n probleem: komt de vlucht té vroeg in plaats van op tijd. Wat een firstworldproblems hebben we hier.

Ik vraag me af wat hij van het eiland vind en of hij de vlucht overleefd heeft. Hij heeft nog nooit zo ver gevlogen en is alleen. Dat was ik destijds ook, maar ik denk dat hij toch wel zenuwachtig is. Ik ben zelf ook zenuwachtig. Geen idee waarom eigenlijk, want wat zou er nou kunnen gebeuren? Ik ben bang dat hij Curacao stom vind. Of in iedergeval veel te warm. Maar het komt vast wel goed. Ik ben echt blij dat ie komt en kan niet wachten om hem te zien.
Ben ook erg nieuwsgierig naar het huisje dat hij gehuurd heeft. Ik heb mijn spullen al ingepakt en het is megaveel rotzooi. Waarschijnlijk meer dan Tim meeheeft.

Maar goed. Ik ben dus vanaf nu waarschijnilijk een tijdje niet meer online (of juist wel, want ik heb internet in dat huisje als het goed is..) Ik moet nog werken tot vrijdag en daarna kan ik genieten van mijn vakantie!

Ayooooo